1627 km Erye Highway

Wat de dag van de voorbereidingen had moeten worden werd een dag vol regen die we in de keuken (enige droge zitplek) hebben moeten doorbrengen. Eind van deze natte dag hebben we besloten de camping in te ruilen voor een hostel om nog enigsinds fit op weg te kunnen. De boodschappen hadden we gelukkig al wel gedaan alleen alle troep die we bezitten was natgeregent en moesten we vandaag dus laten drogen voor ons vertrek. We werden gelukkig wel beloond met wat zon waardoor al onze spullen wel hebben kunnen drogen. Auto ingepakt en klaar voor vertrek.

Dag 1 (394km):
Vandaag zijn we vertrokken vanuit Esperance rond een uurtje of 9 (2 uur later dan de originele planning). Onze eerste stop was in Norseman waar we foto's hebben gemaakt van nepkamelen omdat dit plaatsje hierom bekend staat. Ook hebben we onze "reserve" sleutel weer terug! Die heeft 10 dagen gelogeerd op het tankstation BP en ze hebben goed voor de sleutel en de vergeten tabak van Caroline gezorgd. Met z'n allen zijn we vol goede moed begonnen aan het grote avontuur THE NULLARBOR! Dit houd kortgezegd in een onwijs lange weg die het westen en oosten van Australie met elkaar verbind. Die naast campings en dure benzinepompen geen faciliteiten bied. Ook zullen we aan het eind van onze trip weer 2 uur verder van jullie tijd verwijderd zijn. Maar over dit vertellen we jullie nog wel meer verder in het verslag.Wel is verderop nog een plaatsje Eucla waar we waarschijnlijk wel iets langer blijven, want ons is verteld dat we daar van de oceaan en de natuur kunnen genieten. Op dit moment verblijven we op de camping in Balladonia voorzien van stromend regenwater met een verbasingwekkend schone douche en toilet. Na een week bijna bovenop elkaar te hebben geslapen in Elvis hebben we besloten dat toch comfortabeler kan. Vandaag hebben we met veel wind, vliegen en stofwolken de tent opgezet met een beetje hulp van onze buurman van 3 bomen verder. Trouwens ook een leuk verhaal, hij is hier op de fiets! Niet over de highway maar door de bush, hij is inmiddels 3 weken onderweg en doet dit voor het goede doel. Respect! Na deze taferelen hebben we een welverdiend campingpotje gekookt. Vandaag bestaande uit: beef met pepersaus (blik), champions (blik) en rijst. En ja het was erg lekker. Helaas is het toetje in het water gevallen of liever gezegd tussen de autostoel en de leuning. Nu is het tijd voor een lekker muziekje, douchen, lezen en dan slapen.

Dag 2 (534km):
Om 6 uur eruit! Lekker ontbeten met geroosterd brood met plumjam en een kopje koffie en red bull, de tent weer afgebouwd (erg pijnlijk na al dat gestoei) maar goed om half 8 begon ik (Samantha) met het eerste deel van vandaag zodat Caro nog even een paar uurtjes kon doorgapen. Ondanks dit een hele lange rechte weg is van 146,6km hebben we ons toch kunnen vermaken want tot onze grote verbasing kwamen we onze buurman van de vorige camping tegen op zijn fiets met aanhanger. Onze eerste stop was in Caicuna en hier hebben we onszelf getrakteerd op een scrambled eggs on toast en koffie/ aardbeien milkshake gevolgd door wat zoetigheid omdat het energielevel toch aardig gedaald was. De tank hebben we ook weer lekker wat te drinken gegeven wat ons pijnlijk veel heeft gekost. De volgende stop was Madura dit stuk heb ik (Caroline) gereden. Onderweg veel regen gehad wat flink pittig is voor het rijden wel hebben we naar al onze tegenliggers gezwaaid en de meeste zwaaide gelukkig ook terug. Klinkt misschien raar maar het was grote entertainment voor ons. Omdat we alle twee te vermoeid waren hebben we het laatste stuk van 181km ook samen gedaan. Onderweg zijn meer dan genoeg stopplaatsen om van taken te wisselen en het zo veilig voor ons beiden te houden. Ook hebben we onderweg een donatie aan een boom gedaan, het is een rage om een kledingstuk of een ander bezit in de boom te hangen en dit hebben we uiteraard ook gedaan,een zelfgeknoopt armbandje en een t-shirt. Na deze toch enigsinds pittige trip zijn wij en Elvis veilig aangekomen in Eucla! Waar we ons hebben ingecheckt bij de benzinepomp met receptionist zonder ondertanden en tatoeages op zijn schedel maar de man was alleraardigst. Wederom de tent opgezet met windkracht ruk en dit keer zonder hulp en al zeggen we het zelf we staan lekker strak aan de grond genageld. De wederom welverdiende maaltijd bestond dit keer uit mash potatoes with union, curry beef and mixed vegies. De faciliteiten hebben we nog niet gecheckt maar we geloven wel dat dit goed zit. Het tijdverschil is inmiddels nog 45 minuten later.

Dag 3 (450km):
Wat een nacht !! Verschrikkelijk weer gehad, storm tot 80km per uur en regen. Tot onze grote verbazing heeft de tent het overleefd. Na de hele nacht geen oog dicht te hebben gedaan, hebben we stevig ontbeten en zijn we op pad gegaan. Hier in Eucla staat een oud telegram station of ten minste de restanten ervan ten midden van de witte duinen. Hier hebben we wat foto's gemaakt en een kleine wandeling om onszelf enigsinds wakker te maken (Caroline heeft s'ochtends een gaaptijd nodig). Onderweg zijn we bij alle tussenliggende plaatsjes gestopt om de benen te strekken, magen te vullen en natuurlijk de tank. Hier en daar zijn we van de weg af gegaan, een rustplaats op, om van het fantastische uitzicht te genieten. De kust bestaat hier namelijk uit gigantische rotswanden wat prachtige uitzichten veroorzaakt met de mogelijkheid een walvis te spotten, helaas zat het vandaag niet mee. We kunnen ze geen ongelijk geven want het liet het een beetje af weten, de wind bleef aanhouden het was dus barkoud en met hier en daar een buitje was het prima rijweer. Vanaf Nullarbor(plaatsje) werd de weg steeds mooier met prachtige bomen en begroeing dat een lust voor het oog was, zeker na 120km vlakke landschappen gezien te hebben. We hebben ook een regenboog gezien onderweg en dit was bij verre de mooiste regenboog die we ooit gezien hebben. Vandaag verblijven we in een caravan in Penong om zo weer op krachten te komen voor de rest van de rit. We kwamen tot het besef dat we alweer bijna 2 weken aan het camperen zijn dus dit leek ons een goed idee. Echte banken, echt bed, televisie, magnetron, gasstel en stromend water. Wauw wat een luxe! We gaan dus alles wat we aan elektronica hebben opladen en vooral onszelf want we zijn nu toch wel erg gaar. Zometeen een warme douche met een kopje thee en misschien zelfs een filmpje kijken op tv, gewoon omdat het kan. Wat de plannen voor morgen zijn is nog onduidelijk we hebben ons laten vertellen dat cactus beach de moeite waard is en dat is hier 20km vandaan. Het is nu nog 45 minuten later en we zijn helemaal kwijt hoe laat het nu waar is ...

Dag 4 (50km):
Heerlijk geslapen !! Wat kan een goed bed je goed doen. Half 10 (lokale tijd, 7,5 uur verschil met Nederland) werden we wakker en hadden vrijwel meteen besloten nog een nachtje te blijven. Rond een uurtje of 12 zijn we gedoucht en wel naar Cactus Beach gereden en hier zijn we heel de middag gebleven. De wind was gezakt en de zon was doorgebroken. In het roadhouse aan de overkant hebben we een hamburger gegeten en toen zijn we naar de bar aan de overkant gegaan om daar eens even lekker op kosten van de locals te drinken (dit was niet de planning, maar wel erg gezellig). Hier hebben we ook weer goede do's en don'ts ontvangen. Al met al was het weer een heelijk dagje, erg mooie stranden gezien (zie foto's) voor vanavond hebben we een pilsje voor onszelf ingeslagen en cheese union chips om nog even heerlijk te genieten van deze luxe. Morgen gaan we weer vol goede moed nieuwe avonturen tegemoed rijden.

Dag 5 (199km):
Weer een lekker nachtje geslapen. Rond een uurtje of 10 uitgecheckt en back on the road. Eerst nog wel even naar het plaatselijke museum van Penong geweest, waar we uitgebreid ingelicht zijn over het schapenverleden van Australie door een vrouwtje waar we niet meer vanaf kwamen. Maar het was toch leuk even gezien te hebben voor we het laatste deel van de Nullarbor zouden berijden. Eenmaal aangekomen in Ceduna hebben we ons niet kunnen inhouden na het zien van de lokale oesterbar om alletwee een half dozijn oesters te verorberen. We vonden wel dat er een reden voor moest zijn, de reden duurde even maar we hebben wat kunnen verzinnen: ELVIS MADE IT trough the Nullarbor. In Ceduna hebben we boodschappen voor onderweg gedaan, nog even een aboriginal museum/ buurthuis bezocht en de benen gestrekt op een bankje met uitzicht op de zee vergezeld door meeuwen. Goed de tijd tikte door dus zijn we weer vertrokken naar wat wij dachten de bewoonde wereld maar nog altijd hebben we geen bereik op onze telefoon. Wel is het wat dichter bevolkt. In de namiddag hebben we ons gesetteld op de camping in Streaky Bay, hier zullen we wat langer verblijven. Er is hier namelijk genoeg moois te bekijken en we hebben nog even geen zin om alweer aan het werk te moeten. De eerste woorden zijn wel hierover gesproken en we zijn het erover eens geworden dat het tijd is voor wat werk op de boerderij.

We zijn erg blij dat we het hebben gered tot South Australia en erg nieuwsgierig naar wat dit deel van het land ons te bieden heeft. We hopen dat jullie net zo blij en nieuwsgierig zijn en ons nog lang blijven volgen en vooral niet vergeten reacties te blijven sturen op onze weblog.

Liefs en dikke knuffels van ons