Welkom in Torquay

Beste allemaal,

Long time no see op de Weblog. Ondanks dat Samantha er deze keer niet bij is heb ik besloten verder te gaan met onder de naam samanthaencaroline.waarbenjij.ni, uiteraard met toestemming van de eerste helft van de domeinnaam. Dit om voor de hand liggende praktische redenen.

Na ruim anderhalf jaar in Nederland te zijn geweest was de reis jeuk zo hevig dat het echt weer tijd werd voor een nieuwe uitdaging. Engeland deze keer. Naast het feit dat de Engelse het Australische land hebben overgenomen hebben de 2 reizen niets met elkaar te maken. In plaats van rond reizen zal ik voorlopig settelen in het plaatsje Torquay.

Momenteel ben ik alweer een week werkzaam bij de Torquay International Backpackers. De naam doet niet geheel recht aan zijn functie. De meeste gasten zijn namelijk zo genoemde long-termers. Een hoop Spanjaarden opzoek naar werk en geluk omdat zoals wij weten van de tv en de kranten er geen werk of toekomst is in Spanje voor de jongeren. Ook hadden we 3 strippers in ons midden, 2 daarvan zijn inmiddels verhuisd tot opluchting van de meeste bewoners. Dan hebben we nog een aantal franzen die stage lopen, een Albanier, 2 roemenen en een Australier. Internationaal dus wel, backerpackers, nee. Hier en daar checkt er een in maar deze blijven vaak maar 1 of nachten. Gister is Patrick in gecheckt, man van 40 met een motor, onderweg naar Portugal. Daar heeft hij is hij een boerderij aan het iopzetten om in de toekomst self-sufficient te kunnen gaan leven. Uiteraard heb ik hier een telefoon nummer en email adres uit weten te halen. Mocht ik in de toekomst naar het zuiden willen gaan danis dit een mooie stop!
De eerste week is voorbij gevlogen. De dag na aankomst ben ik naar Brixham gegaan waar een piratenfestival gaande was. Dit was echter niet de rede van mijn bezoek. Vele van jullie hebben waaeschijnlijk de naam Tres Hombres wel eens horen vallen. Een Zeilende Cargo. Vaart over de Atlantische en vervoert producten van A naar B en C. Voor details www.svtreshombres.com. Toevallig genoeg lagen zij 2 weken voor op schema en zijn daarom gaan ankeren voor de kust van Cornwall en Devon. Het kon dus niet anders dan de helden even te bezoeken. Zeebenen waren bij dit bezoek niet van toepassing, wandel kuiten wel. We zijn aan de drukte van het festival ontsnapt door over de glooiende heuvels te gaan wandelen.
Voor de rest heb ik een bezoekje gebracht aan Cockington en Totnes. Totnes is een andere wereld. Klein dorp, half uur van Torquay, mensen hanteren hier een alternatieve vorm van leven, vrijwel alles is organisch of bilogisch, je vind er veel kunstenaars en winkels met lokale producten. Het schijnt ook dat ze een eigen munt eenheid hebben. Binnenkort ga ik zeker nog is terug naar dit facinerende dorp. Ik hou het verhaal even beperkt aangezien mijn internet toegang dat ook is.
Dat brengt me bij de volgende waarneming. INternet is dus beperkt, televisie kijken zit er ook niet in, we hebben we wel een in het Hostel maar deze is meestal bezet door de werkeloze Spanjaarden, ook ben ik niet meer in het bezit van een auto, ik loop veel en vind het heerlijk (Torqauy is gebouwd op 7 heuvels, dus de spieren moeten even wennen). Het leven gaat gewoon wat langzamer en automatisch wordt ik weer meer bewust van de dingen die belangrijk zijn. Hier kan ik nog wel een uur op door breien maar dat bewaar ik voor een volgende blog.

Dat even voor nu. Bedankt voor julllie tijd en wellicht tot leess'!

Groetjes Caroline