geen titel, genoeg te lezen, deel II

Ik zal is een foto plaatsen van het schip om een beeld te geven van de hoeveel touwen en formaten. Anders weet ik het ook niet uit te leggen. Ik heb weer veel geleerd maar heb nog heel veel lessen voor de boeg. Dat gijpen was niet een dagelijkse bezigheid. In totaal zijn we 4 keer gegijpt. Dat brengt ons bij het volgende hoofdstuk.
Hoofdstuk IV Zeeën van tijd. Het is absoluut zaak om verveling te voorkomen. Ieder doet dat op zijn eigen manier. Ik heb in het begin veel getekend. Later ging ik veel schrijven en lezen. Voor kerst werden we verrast door Jon die Kadoootjes had geregeld. Ik kreeg een lapje leer. Hier heb ik een portemonnee van gemaakt, we hebben snelheid geprobeerd te meten door onschadelijke dingen in het water te gooien en dan met een tabel een gemiddelde te verkrijgen. Alle pilot boeken door gespit om ons voor te bereiden op de Carieb. Ik ben in de rol van bakker gegroeid. Het is een heel expirimenteel proces geweest maar ik bak inmiddels heerlijke brooden in alle soorten en maten en ben nog altijd aan het door ontwikkelen. Er zijn vogels die op de oceaan leven en af en toek spotte we er één. Dat is natuurlijk dolle pret, een vogel. Jonathan nam dan het dieren boek in de hand om ons te voorzien van alle details over de bewuste vogel. Het zelfde geldt voor dolfijnen. We hebben er deze trip niet erg veel gezien. Op een nacht hadden we een groep met ons mee zwemmen aan de boeg. Alleen de sporen vande dolfijnen waren te zien aan het lichtgevende phosphore. Prachtige als gohsts door het water. Voor de rest wat splits oefeningen, veel muziek geluisterd, dutjes gedaan. Dan zijn nog altijd de dagelijkse bezigheden als koken afwassen haren uit de knoop trekken, hand wasjes doen etc. Isaac speelde veel gitaar. Pieter en Jon investeerde veel tijd in vissen en maken van aas omdat we die dagelijks verloren. Maar niet zonder succes. De eerste vis vingen we op 24 december. Het was een flinke Dorade en dat was natuurlijk jackpot op kerst avond. We hebben heerlijk gegeten. Heerlijk. Tijdens het bereiden van deze vis vingen we een tweede. Deze ging de vriezer in en waren voorlopig dagelijks voorzien van verse vis. 2 dagen later vingen we er nog 2. De vreugde was ongekend. En als klapper vingen we op 30 december nog een Dorade gevolgd door een King Mackrel van zo n 1,20m. Yes Ma'am. Fish Fish Fish. 
Hoofdstuk V De Nachtwacht Mijn duimen toen inmiddels zeer van het typen op mijn telefoon en ik stel me voor dat jullie aandacht inmiddels flink aan het verzwakken is. Ik snijd nog een paar onderwerpen aan en probeer dan af te ronden. De Nachtwachten wil ik even noemen. Onze wachten waren 3 uur lang. 21.00-00.00 00.00-03.00 03.00-06.00 06.00-09.00.  Overdag moesten we er voor zorgen dat er altijd iemand op dek was. Wat echter tot 2x toen niet helemaal lekker ging. Door vermoeidheid vonden we onszelf allemaal ergens voor pampus in een hoek te pitten of ronken maar geen nare gevlogen van dien. Met dit systeem kregen we allemaal de kans om alle stadia van de nacht mee te maken maar was tevens pittig omdat je wacht elke nacht 3 uur door schoof  en dus nooit een boiritme ontwikkelde. Daarbij voeren door verschillende tijdzones die het niet eenvoudiger maakte. We beschikken hier over de luxe om een film te kijken maar toch zat ik liever buiten, sterren, you know, blows my mind, everytime, ja man, bless Ja, respect man. (Tja ik  ben inmiddels al helemaal één met de rastafarians). Naast het bewonderen van de sterren en het alleen op de wereld gevoel is het ook spannend. De verantwoordelijkheid hebben over dit grote schip woog soms best zwaar. Over het algemeen verliep alles rustig. Goed de AIS en radar in de gaten houden en visuele uitkijk naar eventuele schepen die niet op de apparatuur verschijnen. Dan d wind richting en snelheid checken en de koers aanpassen als dat nodig was om de wind goed in de zeilen te houden. Dan geregeld een loop over het dek om te kijken en luisteren if alle in orde is. 1 x had ik de pech dat ik een lijn vond op het dek. Deze was gesprongen. Direct versterking op dek en minuten later sprong de 2 lijn. Beide van het topzeil die later de bijnaam flyingstress sail kreeg.Deze hing dus nog maar aan 1 lijn door de lucht te slaan. All hands on deck en ff aan het werk. Afloop goed. Mijn laatste 2 nachten werd ik verrast door flinke buien en bijbehorende wind waarop ik met pieter de zeilen moest reven en vervolgens buiten in de narigheid constante koers aanpassingen moest doorgeven. Ik doe nu of het allemaal heel zwaar is maar ik geniet ook van deze acties. Schade is natuurlijk kut maar het voorkomen ervan en het spel met de elementen is mooi. De laatste dagen hebben we nog te maken gehad met flinke wind en tropische regenbuien. Dit leverde nog wat spannende momenten op maar de sappige  details bewaar ik voor als we is wat gaan drinken. Ik durf wel te zeggen dat Voor het ongetrainde team dat we waren, hebben we prima werk geleverd! De feestdagen dus op zee doorgebracht. Net als kerst was oud en nieuw een waar vis festijn. Voor de once in a lifetime experience hadden we een wijntje meegenomen en geproost op al onze familieleden en vrienden die zich over de wereld verspreid bevonden op verschillende tijd stippen. Dit mede om dat wij toch niet echt wisten wanneer wij het nieuwe jaar in gingen. Voor het wacht systeem kozen we eerst voor -3 GTM later voor -4, het dagboek werd bijgehouden op 0GTM. Aldus was het de hele avond oud en nieuw. Na de wijn moest menig crew toch even een uiltje knappen om later weer een scherpe wacht te houden. Trinidad was onze bestemming, op 6 januari stelde de wind voor om naar Barbados te gaan. Gezamelijk hebben we in gestemd op dit voorstel. Op 8 januari kregen we s ochtends land in zicht. Wat een fijn en veilig gevoel. Het plan was om het anker neer te knallen maar we werden verzocht aan te meren en daar de formaliteiten te regelen. So it be. Een aantal uur later konden we dan eindelijk ankeren. En ja wel. In 1 keer lagen we vast. Hiho. Nadat we het schip enigszins leef baar hadden gemaakt kon er geproost worden en zoals ik had vermeld in de vorige post ging deze fles rum soepel naar binnen. Toen was het echt tijd om het land te om armen. Verder dan de eerste stradbar zijn we niet gekomen en dat was ook niet nodig. En vlaag van euforie schoot door me heen. Het is me gelukt. Ik, wij zijn de oceaan overgestoken. Bizar maar heel erg waar. Me eerstestappen op land waren meer ongecontroleerde bokke sprongen en verrekte daarbij een paar verzwakte enkel spieren. Ja ik heb diep respect voor jullie land rotten. Als dat geloop enzo is niet zonder risicos. Petje af... Enkel maakt het goed. De afgelopen dagen zijn we gezamelijk en individueel de omgeving gang verkennen. Ik voel me hier thuis. Ik vind de mensen ontzettend leuk. Ze zijn behulpzaak en extreem vriendelijk, niemand is opdringerig. Nee is nee en even goede vrienden. Als ik door de straten van Bridgetown struin en lekker verdwaal eindig ik met nieuwe vrienden iedereen is in voor een.praatje en pretje .De rasta s roken flink wat ganja maar zijn goede mensen. Zo Ron heeft me rond geleid. Zijn toen samen boodschappen gaan doen en hebben toen een biertje gedronken en een banaan gegeten in de schaduw. Gewoon om  dat het kan. Anthony heeft me alles verteld over plekken die de moeite waard zijn om te bezoeken en heeft me voorgesteld aan wat locals waar ik altijd terecht kan voor vragen of gezelligheid. Dna hebben we nog Land de groenteboer, Troy met zn eigen bar, Barry uit Tobago en nog veel meer. Bijna vanzelfsprekend verwachten we één dezer dag de Tres Hombres. Ik heb vernomen dat die ook een stop maken in Bridgetown. Jon en ik zijn daar natuurlijk bere enthousiast over. Dan nog even de feiten. Het water is helder turqoise en 29.1 graden, het zand wit. Buiten zo 27 graden zonnig afgewisseld met korte tropische maar heerlijk verkoelende buien het ritme is langzaam maar niet té.
Inmiddels Wifi verbinding en een lege batterij. Dus even lomp afsluiten. Veel li