Een beetje verliefd.......op Bali

Salam! Apa Kabar!?

Nou ik ben er hoor... Ik heb het nog nooit zo moeilijk gevonden om een blogje te schrijven! Zoveel indrukken, zoveel te vertellen maar als t puntje bij paaltje komt weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen. Toch ga ik het even proberen, Komtie:

Bij de bus terminal in Darwin heb ik gezellig met een Frans meisje dat amper Engels sprak ziten wachten op de bus naar t vliegveld.
Eenmaal daar hadden we nog een paar te wachten en omdat dit allemaal midden in de nacht was waren we toch best moe. Dus toen hebben we ons bij de rest van het zooitje reizigers gevoegd op de vloer omdaar een uiltje te knappen. Tja niet echt comfortable maar goed, je kan niet alles hebben. De vlucht was goed, erg goed want ik zal op een rij met 2 lege stoelen naast me, dus lekker lang uit! Toch nog even kunnen ronken! Om ongeveer kwart over 6 's ochtends was ik er dan! Met een taxi naar Sanur gereden.
Ik had een overnachting geboekt bij een hotelletje: Watering Hole, nu bleek het dus dat er 2 zijn, jawel Watering Hole 1 en Watering Hole 2. De ene in het noorden van Sanur en de andere in het zuiden. Het was mij voledig onbekend welke mijn thuis was. Dus na een zoektocht van een een half uur, droop het zweet over me rug en hingen de druppels aan m'n gezicht! Toch wel warm hoor zo met 15 kilo op je rug. Met de lonley planet in me hand rond gevraagd maar niemand kende dit hotel. De redder in nood was een aardige taxi chauffeur, ook hij wist het niet precies maar hij wilde graag helpen zoeken, en ook gevoden. Voor 150000Rp (dat is ongeveer 12 au$ en 10,50 EU, zeg ik uit me hoofd) had ik een heerlijke kamer, 2p Bed, eigen badkamer, buiten en binnen zitje, wel een koude douche, maar even serieus, wie wil en nou een warme douch? Nergens voor nodig, heerlijk zo'n vervrissende douche! Backpack gedumpt en op pad gegaan. genoeg te zien en doen! Sanur is een "lange" plaats, ongeveer 4 km van noord naar zuid. En daarom heen gebeurd t allemaal, winkeltjes, eigenlijk voornamelijk stalletjes, restaurants, warungs. Ik dus richting strand. Over bootjes aan t strand van vissers en tour boten die naar een nabij geleden eiland varen, vrouwen met manden op hun hoofd, kleine standjes waar lekker gekookt word, mooie bruine kindjes rond rennend en mannen die tot hun middel in het water staan te vissen! Heerlijke sfeer in Sanur. De mensen zijn ongelooflijk vriendelijk, ze lachen vrijwel de heledag en dat is zeker aanstekelijk. Ze zijn ook van de vlugge praatjes, hallo, hoe is het, goed, ja met mij ook, waar ga je heen, waar kom je vandaan, een hele prettige dag verder (<-- goed he bou) (onder onsje), ja erg gezellig. Makkelijk vrienden maken hier. 's Ochtends werd ik uitgenodigd door de jongens van eem boot berijfje om gezellig Bali Koffie te drinken op een bankje voor een miniwinkeltje, lekker ouwe hoeren. Op avond 1 kwam ik een paar Amsterdammers tegen met wie ik een biertje heb gedronken op avond 2 Arak geproefd met Reno, uit Borneo.
De maaltijden nuttig ik over het algemeen, alleen en ik moet zeggen dat ik dat heerlijk vind. Waarschijnlijk omdat ik de rest van de dag met iedereen loop te praten, eenzaam is er absoluut niet bij. Elke dag leer ik een paar nieuwe Indonesische woordjes van mensen die voor winkeltjes op de stoep zitten of de gastheer van t hotel of een chauffeur die me ergens heen brengt.
Het vervoer is prima trouwens, soms zelf een beetje te goed... De heledag wordt er geroepen : Transport, taxi, what can I do for you. Het houd niet op, tot vervelens aan to, er zijn volgens mij net zo veel brommmers met chauffeurs als toeristen, maar ja, liever zo dan geen vervoer als je wel nodig heb. Naast dat het irritant is is het soms ook hartverscheurend, iedere keer weer nee, ook op straat verkopertjes, die verkopen vanalles en nog wat voor echt nog geen euro, en niemand wil het echt hebben, snap ik, ik ook niet, 15 kilo is zat, maar niet echt fair, toch...

Goed, na 3 dagen Sanur had ik een ticket geregeld naar Ubud. 's ochtends om kwart over 10 zou de bus vertrekken. Om half 10 kreeg in na me zoveelste boord nasi buikpijn. (Ja Nasi eet ik eigenlijk elke dag, een keer of 2:-D) Ik had er een beetj op zitten wachten, al dat eten hiet wat wij blanke niet gewend zijn dat is vragen om buik klachten.
Ik dus een flinke rit op het toilet gemaakt, was het ineens 10:10ur. Rennend met 15 kilo naar de bus bleek achteraf niet nodig want die vetrok rustig 45min later. Zo gaan die dingen, erg relaxt, kan ik me wel in vinden hahah...

De buik klachten waren trouwens vrijwel met een weer over.

IN Ubud heb ik een Homestay, dat is bij mensen thuis, die verhuren voor weinig een kamer, vaak met ventilator en koude douch, soms ook warm. EIgenlijk zijn het gewoon appartementjes, genoeg privacy. Vanacht slaap ik bij Loka, die heeft 3 kamers, warme douches, goeie bedden en uitzicht op een rijst veld.
Hier in Ubud is ook wederom van allles te doen en zien, heel veel tempels, rijdt velden, koffie plantage, waterval. Maar gewoon over straat wandelen is eigenlijk al boeiend genoeg! Moeilijk in woorden uit te leggen maar t is zo verschrikkelijk anders dan dat wij kennen maar het werkt allemaal prima en de mensen lijken erg gelukkig hier ondanks dat ze wat arm zijn.

Gister had ik een afspraak met Ketut, die zal me rond rijden en ik hem daarvoor betalen uiteraard, maar later bleek dat de prijs hem niet duidelijk was. Heel leerzaam, als je afspraken maakt moet dat echt heel goed gebeuren anders wordt het een rare dag. Dingen als straks, misschien, morgen dat is niet van tiepassing, het is hier ja of nee. In plaats van de toer heeft Ketut me megenomen naar zijn huis om me voor te stellen aan zijn vrouw en zoontjes. Daar kreeg ik heerlijke mango en een kop koffie. Ik heb wat kleding en me oude all stars aan hun geven later, mij te zwaar, mensen erg blij.
Ook heb een kort bezoek aan Denpasar gebracht, ondanks dat me al verteld was dat dat niet echt een leuke stad was, toch nieuwsgierig.
Inderdaad, er is geen goede rede om daar heen te gaan. Wat een drukte, wat een verkeer, wat een stank en warm... Over de de Bali Mall weet ik helemaal niet wat ik moet zeggen... Bende, troep, mierenhopen van mensen. Nee nooit meer. Na 2 uur daar geweest te zijn was ik helemaal kapot. Snel weer teug met me driver. Deze hete Wayan, oud mannetje, goed lachs, lieverd! Ook hij wilde me mee naar huid nemen, want zijn familie doet aan hout bewerken, schilderen en zilver smeden. Natuurlijk ook in de hoop dat ik wat zou kopen en ik voel me bijna schuldig dat ik niks heb gekocht. Ik gun het ze zo maar als ik iedereen wil sponsorren dan kan ik morgen tussen de rijst velden gaan slapen.

Ondanks dat alles hier een stuk goedkoper is reis ik nog altijd low-butget. En ik kan echt nul gram gewicht aan mijn bagage toevoegen tot dat ik al em kleren heb weg geven.

Er zijn nog tig dingen te vertellen, maar ik laat het voor nu even hier bij.
Ik weet niet of het een beetje een logisch verhaal is geworden, maar ik hoop dat jullie een beeld kunnen vormen. Ik ben in ieder geval enorm onder de indruk van alles, het is hier heel fijn! Ik vermaak me ontzettend goed. Het weer is ook prachtig, tot nu toe alle dagen zon en flink warm!

Over morgen vertrek ik denk ik naar Padangbai, in eerste instantie zou in de ander kant op gaan maar het vervoer die kant op blijkt een stuk ingewikkelder dus dan maar rechts af he!

Nou lieve lezers ik zeg tot de volgende keer! Ik neem een biertje op me balkon en zeg PROOST !!!


xxx Caroline