Waar ben jij nu?

Waar ik ben? Nog steeds in Indonesie... Maar niet voor lang meer.

De Gili's heb ik met pijn en moeite achter me gelaten. Pinnen bestaat helaas niet op dit eiland en dus moest ik voor het geld op was toch weer naar Bali. Ik heb wederom de lange route genomen, via Lombok. Er gaan ook snell boten teug naar Bali (binnen 2 uur) maar daar betaal je dan wel 600 000 Rp voor. Opzich nog steeds niet zo veel maar met de wetenschap dat het ook voor onder de 100 000 Rp kan, dan vind het allang de utdaging waard! Om 8 uur op de boot, om 9 uur in de koets, om 10 uur, in de bemo, om 12 op achter op de motorfiets, om 1 uur op een ietwat viese oude boot, maar dan voor 98.000 weer terug in Padangbai, opbezoek bij eerd gemaakte vrienden. Ja, lange dag maar erg leuk, als je t mij vraagt. Padangbai heb ik de volgende ochtend na een gezellig ontbijt met m'n duitse buuf weer verlaten.
3 Jaar geleden heb ik me "duik-diploma" gehaald, maar sinds die tijd eigenlijk nooit meer gedoken. Wel of niet duiken was dus niet de vraag, waar duiken wel! Bali en omliggende eiland bieden veel duiken mogelijk heden. Amed (Gebied aan de oost-kust) is een populaire bestemming voor deze indrukwekkende sport. Dus Amed werd de volgende stop.
Zonder plan of voorbereiding naar 1 van de vele duikscholen gegaan en als of het had moeten zijn, stonden er 4 Hollanders klaar om te water te gaan en ik moecht mee! Ondanks dat praten er niet bij is met zo'n slang in de mond, was het toch erg gezellig. Maar vooral heel gaaf. We zijn naar het wrak geweest wat voor de kust van Tulamben licht. De historische details ben ik even kwijt, maar het ligt daar al een lange tijd. Het is begroei met prachtig koraal en de ontelbare vissen hebben ontelbare kleuren.

2 dagen Amed was wel weer zat. Reizen mag dan wel me grootste hobbie zijn maar een beetje ontpanning ben ik ook niet vies van! Als eindbestemming heb ik Nusa Lembongan gekozen. Een eiland vlakbij Bali. Ook hier geen pin automaten. Maar ik kwam voorberied deze keer. Van Amed naar, Culik> Amlapura>, Padangbai>, Sanur. Wederom een uitdagend tripje waar ik bemo's met vouwtjes, kippen, kuikens en manden vol met weet ik veel wat heb moet delen. Waar de vrouwtjes enorm van mij onder de indruk waren en me vol op vragen stelde in de taal die ik niet begrijp, maar dat mocht de pret niet drukken, het was laggen gieren brullen! Vermoeid in Sanur, even gegeten, flink geslapen om de volgende ochtend de boor te pakken naar Nusa Lembongan. Tijdens het wachten op het strand van Sanur, tot alle goederen waren in geladen, kwam ik Tony tegen. Een austalier met wie is de afgelopen dagen gezellig heb rong getourd over het eiland en met brug verbonden buur eiland Nusa Cenigan, op brommer. Dat is het een beetje tot nu. Ik heb nog 5 dagen te vullen in dit heerlijke land. Ik denk dat ik hier nog maar even blijf. Maar het kan voorkomen dat ik hals over kop een boot pak en toch nog even naar het zuiden van Bali ga om te gluren, of inspiratie op de te doen voor de volgende keer

Ja juist... Volgende keer. Hier wil ik absoluut nog een keer terug...

Nu nog even wat vreemde woorden:

10 Maanden is ook helemaal niets !
Ik ga het reis leven ontzettend missen. Wat heb ik het goed gehad zeg.
Ik kan me inmiddels niet meer herinneren waarneer ik voor het laatst een lange broek, trui, of schoenen heb gedragen, zelfs slippers heb ik afgeschaft. De laaste keer dat ik een week in het zlefde bed heb geslapen is ook al weer een tijd terug. En de namen van alle mensen die ik heb leren kennen dwalen door me hoofd samen met de vriendelijke gezichten en eigenlijk alleen maar heel erg veel goede herinneringen! Ik heb heel wat te verteren. Ondanks dat het heel vreemd is om te bedenken dat ik straks weer in Nederland ben, heb ik er ook erg veel zin in. Heerlijk om iedereen weer te zien! Thuis blijft thuis! Zonder thuis geen reizen!


Goed... Dat voor nu. Nog 5 dagen... Ik ga nog ff lekker genieten en zeg tot t volgende blog en tot snel!


Liefs en xxx Caroline