Zit nie....

Hallo Allen!
Hoe staat 't leven? Alweer last van lente kriebels en hooikoorts?

Met ons is nog altijd alles goed en ons leven zit voorlopig ook nog vol verrassingen. Zo zijn we ook alweer een tijdje terug op het vaste land. Tja dat hadden we zelf ook niet kunnen bedenken. Het zit namelijk zo. Tijdens het schrijven van het vorrige blog, kwamen bij de wijsheid dat alles vol geboekt was t/m 17 April. Dat hebben we dan ok meteen vermeld. Wij schrokken wel een beetje van deze wetenschap. Tasmanie is erg mooi, erg mooi. Maar om na een goeie tour nou nog een maand door te brengen, geld uit te geven en geen Kilometer vooruit komen, daar konden we het niet helemaal mee eens worden. Dus zijn we de volgende dag, (na een heerlijk nacht in een unit geslapen te hebben(lees: 2persoona bed p.p. !!), omdat het regende en wij flink begonnen te stinken na al dat bosbewonen en omdat pasta met gehakt goed in de oren klonk, en, en, en) naar Devonport gereden om te kijken wat de opties waren die niet op internet tentoongesteld worden. Voor ons in de rij stonden 3 Aziaten, die hun vaart graag wilde annuleren, wij de volgende in de rij wilde graag terug naar het vaste land. En ik denk dat dit onze massel is geweest. Dus het was eigenlijk een heel abrupt einde. Een paar uur later stonden we op het dek. Hier hebben we een biertje gedronken en doorgenomen hoe goed we het hadden gehad. Ze zeggen altijd dat je op het hoogt punt moet stoppen, dat is wat we gedaan hebben. 19 Dagen op het woeste eiland, het was heerlijk. Maar we zijn weer terug in de stad. Wederom hebben we overnacht bij onze vrienden Val en Stan! nog even een laatse diepe adem genomen van de stads lucht in Melbourne. De ochtend van ons vertrek, zijn we nog met Val mee geweest naar de Radio. Val maakt 1 x per week een Radio programma met 3 andere mensen over fietsen, fietsers, fietspaden, fietsgelegenheden, fiestfestijen, enz. Maarten heeft zelfs nog een vraag mogen beantwoorden. Het was dolle pret! Toen was het echt tijd om door te gaan met ons los aan mekaar hangende, vol met gaten, reis scheme. Water, brood, jam, honing, noodels een goeie pot curry en een volle tank, richting oost. We hebben een aller fijnste roadtrip gemaakt. Tussen de 150 en 300 km per dag met de nodige stops omdat het waar je ook kijkt erg mooi is. Aan slapen proberen we nog altijd zo minmogelijk geld uit te geven. Een canadees wees ons op een boek in onze eigen auto toen we hem een lift gaven nadat ie 85km in 3 dagen had gelopen (voor de lol) wat vol staat met gratis campings. Dit is dus nu naast het wegenboek en de Lonley Planet onze nieuwe Bijbel. Deze gratis camping zijn voorzien van toilet en meestal ook kampvuurpitten en zijn erg mooi en ruim. Allemaal goed, goed, goed. Flink wat mooie plekken gezien langs het eeste deel van de Oostkust, met als hoogte punt Pretty beach (kan ook niet missen met zo'n naam), en the Great Pacific Drive was ook te mooi om waar te zijn. We zijn dan ook onnodig vaak gestopt en hebben asociaal veel de stoeltjes uit geklapt om met koffie en rozijnen van mooie uitzichten te genieten. Ook eirenbakken is een hobbie die we delen. Dit kan overal en altijd en is erg lekker! Ik dwaal af. We zijn weer/nog onderweg, naar Sydney nog altijd, als ik dat nog niet had vermeld... Het einde of beter gezegd het relaxte stuk van de roadtrip liep door Royal National Park, van de hak op de tak waren we plotsling gemengd in het druke spits verkeer van Sydney, met Maarten achter het stuur, want ik ben gewoon "to chicken". Ik geef toe, ik vind het vreselijk eng, rijden in vreemde steden, brrr, ik navigeer liever met me benen op het dashboard ;-). We waren opzoek naar de buurt Concord en Majors Bay Rd om precies te zijn. Al zeggen we het zelf, dat ging best goed. Het was erg druk en donker en we habben bijna een debiel die er niks van snapte op onze grtote motorkap. Maar we hebben het weer gered naar een bedoelde bestemming. Het applaus gaat zeker naar Maarten deze keer ! We slapen bij Barry Walsh. Wie is Barry Walsh? Barry heeft een dochter die in Nederland is gaan wonen vanwege het bekende verliefd op een buitenlander probleem. Reden genoeg dus voor Barry, die gepensioneerd is om regelmatig naar Nederland te vliegen. Deze man heeft een hobbie en dat is hout. Hij maakt graag speelgoed voor z'n kleinkinder van duur en speciaal hout. Hier komt maarten in het verhaal. Maarten werkt bij zo'n toko met duur en speciaal hout. Ooit op een mooie dag in Nederland liet Maaren vallen dat ie binnenkort naar Oz zou vertrekken. Hierop gaf Barry zijn businesskaartje en zo doende hebben wij weer een Klasse A verblijf plaats in een prachtige stad. Op dag 1 zijn we flink de toerist gaan uithangen door foto's te gaan maken van de gigantische Harbor Bridge en natuurlijk de wel bekende Opera! Toch wel erg leuk hoor. Van die beelden die mee krijgt vanaf je eerste beetje wereld besef en dan sta je er naast. Ja bijzonder toch wel. De rest van de dag straat in en uit gelopen en een markt bezocht in de Rocks, het oudere deel van Sydney. Op dag 2 hebben we weinig uitgevoerd, dat is namelijk wat he doet op een strand. Bondi Beach, zien en gezien worden. Ik denk dat maarten zich bekeken voelde, want vanmorgen bij het ontbijt onder het genog van koffi evermelde hij dat het tijd was voor dwe barber shop. 1,5 maand wild groeiende haren, het is er allemaal af. Wel weer even wennen, ik was net gewend aan het nieuwe Bushman Image ;-). 's middags werd ik uit genodigd om een stukje mee te gaan rijden met gastheer Barry. hiji heeft namelijk nog een hobbie. In de Garage staat een serieuse James Bond Auto, Auston Martin en een MG uit "54. De AM doet het momenteel even niet, maar ik was een gelukkig passagier in de MG. Zonderdak door de straten van Sydney. Als ik niet beter zou weten zou ik me zelf rijken noemen. Moregen nog een dagje hier en dan is het los hangende plan on naar de Blue Mountains te rijden, te overnachten en dan weer is richting de nooit vervelende de kust te rijden en zo snel mogelijk weer een surf plank te huren. Pfff, nou ik denk dat we wel weer bijgepraat zijn. Nogmaals bedankt voor alle reacties. Vinden we super. Samantha is in South Australia om te werken, om zich waarschijnlijk later bij de groep te voegen om weer vedder het land in te trekken. Voor details en achter de scherme verslagen moeten jullie Samantha maar even mailen of bellen. Of misschien worden we nog wel verrast met een een blogje!?

But hey, No Worries.... !

See yas

Dikke knuffel liefs en vele groeten Caroline en Maarten

PS De nieuwe foto's komen zo snel mogelijk weer, we werken er rete hard aan !!!!

Tot Snel!