One Way Tickets.....

Hallo, hallo, hallo,

Daar zijn we dan weer!! Het heeft even geduurd voordat we weer normale betaalbare internet toegang konden vinden, maar het is gelukt en wel in Strahan, Tasmania!
De laatste keer dat we jullie hebben toegesproken over het wereld wijde web was in Geelong. Nou dat is voor ons alweer eeuwen geleden.Vanuit Geelong zijn we naar Laverton gereden om daar de auto te parkeren en vervolgens verder te reizen naar Melbourne per trein, wegens parkeergeld en stadsdrukte...
Maarten had persoonllijk voor een oppasser voor Elvis gezorgd, een jonge van wiezijn naam niet zeker weten zou dagelijks kijken of alles in orde was en zonietzou hij ons even bellen, wat gelukkig niet nodig is geweest.
In melbourne zijn we bij Stan & Val blijven slapen. Stan hadden we in Apollo Bay leren kennen als vriend van Ken en Judi. Facinerende man... Had vroeger een boerderij vrouw en kinderen. Is hij wegens verkeerd gokken alles kwijt geraakt. Maar inmiddels heeft ie alles weer op een rijtje en is een van meest blije mensen die ik ooit heb ontmoet. Hij woont in een mooie buurt in Melbourne, Richmond en wel inde BendigoStreet (voorde google-earth-gebruikers), samen met een oude schoolvriend, Val. Val is fietsenmaker. Wij, als Hollanders, konden het dus niet beter treffen. Val had zelfs 3 fietsen voor ons beschibaar gemaakt. Dus zo doende hebben we een week lang door Melbourne gefiets, met een helmop natuurlijk. Perfecte manier om een stad te leren kennen. Ook liepen we nog een oude collega tegen het lijf, uit Geelong, dit was natuurlijk een goede reden voor een bierte op een balkon gelegen terrasje! Hierop volgende uiteraasrd nog vele geschikte gelegenheden voor een pilsje of een koffie. Ribben uit ons lijf, maar goed we hadden gratis onderdak dus dat compenseerde leuk. We hebben flink wat gezien, een hoop buiten wijken, waar onder het prachtige oude Brunswick en St Kilda, de Botanic Garden die ook erg mooi was, de Baai en nog veel meer. Erg veel en lekker gegeten. De avonden zijn we eigenlijk veel bij Stan en Val geweest om daar oude platen te draaien en daar onder het genot van een biertje, een praatje en een grapje naar te luitsteren. De week is om gevlogen!! Voor we het zelf eigenlijk door hadden moetsen we weer inpakken en wegwezen want het volgende avontuur stond alweer voor de deur: Tasmania. Maandag ochtend vroeg heeft Maartren mij bij het gigantische Southern Cross Station te melbourne afgezet. Daar heb ik de Shuttle Bus naar Tullarmarina Airport gepakt, waar mijn vlucht vertrok om 7:50, welke ik maar net aan haalde, maar haalde! In de tussen tijd was Maarten terug gereden naar Port Melbourne, waar de boot, The Tasmanian Spirit, op 'm stond te wachten. De over tocht zou ongeveer 10 uur duren.
Naar een uur vliegen, stond ik netjes om 9 uur 'sochtends op het vliegveld van Launceston. Hup weer in de Shuttle bus naar t centrum voor een hosteltje. Maarten kwam als gepland keurig aan om een uurtje of 7 - 8 'savonds. Dit boot/vliegtuit verhaal was een stuk goedkoper als dat we allebei met de boot zouden gaan, vandaar. Naar een nachtje in t hostel, voor achterstallige was en boodschappen zijn we de volgende dag vertrokken in noord oostelijk richting naar Ben Lomond Natinal Part. Mist en regen is wat we ons hadden. Maar klagen konden we zeker niet want het was een soort van magisch mooi en er stond een hutje
zonder afgesloten ramen en deuren voorzien van open haard. Het was heerlijk vertoeven hier. Lekker gekookt en muziek gedraait en ons ze;lfprima vermaakt. De nacht was wel enigzins onrustig... Possums... We hebben de hele nacht bezoek gehad van een Possum, die onze brood zak had geopend en heel onschuldig zat te smullen. Het was eigenlijk een beetje een battle tussen Maarten en de Possum. Wie was er slimmen... Kaarsen in de raamloze ramen, geluiden maken in de vorm van enge kreten enz. Frustrened maar hilarisch. Ik heb eigenlijk heerlijk geslagen zo voor de openhaard. De volgende ochtend werden we verrast door de zon. Zijn gaan wandelen en later naar verlaten skidorp gereden, erg mooit allemaal.

Het is weer een flink verhaal aan het worden. Ik zal proberen de rest iest meer damen te vatten.

De route vervolge via de oostkust richting het zuiden. Hier hebben veel gekampeert, veel kampvuren gemaakt, en dagelijks verbaasd over de spier witten stranden die Tasmanie heeft, afgwisseld door de wilde en ruige, ongerepte natuur. Het hoogte punt is wel Wineglass Bay geweest. Hier zijn we gewapend met Backapacks gevuld met overlevings paket, naar toe gelopen omdaar de nacht door te brengen. De wandeling ernaar toe was flink, de wandeling terug zelfs flinker. Pfff, de koffie heeft zelde zo goed gesmaakt!!! Maarhet was het zeker waard, super ervaring. Na nog wat meer kamperen zijn we in Hobart aangekomen hier hebben we 2 nachten geslapen en gedoucht! Ja dat is benoems waardig, want op al die gratis camping kan niet worden gedoucht. Wel zijn er toiletten maar daarover wil ik NIET in detail treden....

Na Hobart via het westen weer om hoog.
Nu zijn we halverwegen, in Strahan dus. We hebben erg veel massel gehad met goed weer. Vanmorgen was aleen helaas toch de tent nat. Voor vanacht hebben we onszelf verwent met een unit met bedden een een waterkoker!!! De was zit er in, hopen dat deze nog een beetje schoon wordt. Naar 2 weken in the bush begint alles toch stevig te meuren. Tja, hoort erbij...

We kunnen nog niet veel zeggen over onze terugkeer naar het vasteland, want tot onze schrik zien we net op internet dat de eerste volgende boot pas 17 april weer bewschikbare plaatsen heeft. Dus of deauto wordt verkocht, of er moet gewooffd worden of zelfs gewerkt anders gewoon lekker in de bush aan een strand kampvuren bouwen en anders kunnen we altijd nog zwemmen. Hoe hetzich ook went of keert... We'll be fine.

Op tasmanie hebben we lang niet altijd bereik met onze telefoons en ook internet is minder vanzelf sprekend. Zodra ik weer in stedelijk gebied ben probeer ik weer is een rondje te doen!
En voor iedereen die emails heeft gestuurd die ik niet heb beantwoord, mijn email is stuk (carolineversloot@hotmail.com). Virus, geheckt, verouderd, ik weet het niet maar het ziet en niet uit als of ik er ooit nog op kan. Ik ben wel te emailen op ce.versloot@gmail.com!

Nou lieve geintreseeerde, ik hoop dat jullie je weer een beetje op de hoogte voelen! Bedankt voor alle reacties op de vorige blog en we kijken uit naar de reacties op de nieuwe!!!


Hele Vele Groeten en Knuffels

Maarten en Caroline