Fairytale

Dag lieve Medelanders,

Er is inmiddels alweer genoeg gebeurt om een blogje mee te vullen. Na de Grampians zijn we in zuidelijke richting getrokken en hebben een stop gemaakt in het pitoreske Port Fairy.Hier hebbenwe lekker rond gestruind, genoten van de haven, de oude gebouwen, kerken en de fotogenieke vuurtoren. De camping waar we verbleven was naar onze smaak veeeel te druk. En daarom besloten we een andere te zoeken, zo kwamen we terecht in Yambuk! En mooi weggetje door het platte land bracht ons heel plotsling op een lief klein onprofessioneel maar erg gezellig campinkje dat aan een meertje lag en op steen worp afstand van een prachtig breed strand. De volgende dag zou het 40 graden worden. Dit deed ons besluiten nergens heen te gaan, maar gewoon van het strand gebruik te maken waar we toch al waren. 40 Graden klinkt voor veel mensen uiteraard als muziek in de oren, maar als we heel eerlijk mogen zijn.Was het niet te harden... Geen schaduw te bekennen en zelfs het strand kon ons niet van de nodige verkoeling voorzien.Ondanks dat we de vorrige dag hadden besloten de auto te laten staan omdat het zo heet zou worden zijn we er toch ingestapt om iets kouds te gaan drinken in een van airconditioning voorzien cafe. begrijp ons niet verkeerd, we klagen absoluut niet maar 40 graden viel ons toch zwaar :-) De dagen erna hebben flink kennis gemaakt met een ander weer element. regen, regen en nog eens regen! Voor ons erg kut. We hadden ons enorm verheugt op de ow zow mooie Great Ocean Road! Maar dit viel letterlijk in het water. In Princetown hebben we ons Kamp opgebouwd.Gelukkig hadden we op dag 2 nog wel een beetje zon en hebben daar gebruik van gemaakt door de beroemde 12 Apostellen te bezoeken. Toen zijn we vedder gereden, in Apollo Bay waren we het een beetje kwijt. Non-stop regen, what to do? where to go? We zijn tenslotten dakloos en camperen in de regen is disaster... Toen stuiten we op het Wwoof Book (Juist gespeld)...
Wwoof is een organistatie die reizigers en locals van over de hele wereld samen brengt. In een boek staan allemaal telefoon nummers met een een korte uit leg over de woon situatie en werkzaamheden. Bij deze mensen kun je voor kort of langere tijd terecht en de bedoeling is dat je een aantal uur per dag werkt/klust en in ruil daarvoor zorgen deze mensen voor een lekker warm bed en maaltijd (3 per dag). Na wat rond gebeld te hebben konden we uiteindelijk tercht bij Otway Herbs. Links af op de Great Ocean Road, Wild Dog Road gevolgd en nog heel wat kilometer omhoog kwamen terecht op de sprookjes achtige "Nursery". We werden vriendelijk ontavangen door Moeder Natuur (Judi) en Vader Abraham (Ken) (Om maar even een beeld te vormen). Deze mensen bezitten in flink aantal hectare land, waar Ken in 40 jaar tijd heel veel bomen heeft gepland die in de loop der jaren weer worden gekapt om of de openhaard te laten branden of vedder te bouwen aan het huis dat hij voornamlijk met z'n eigen handen heeft gebouwd. Judi vult haar dagen met het verzorgen van haar enorm mooie en vooral veeeel, planten, bloemen en kruiden. De maaltijden bestonden dan ook vaak groten deels uit zelfs opgevoede ingredienten. Erg lekker allemaal. We sliepen in de droog kamer tussen de drogende kruiden kartonnen dozen en plastic emmers en hele hoop andere troep (en een gigantische spin op de muur, Judi: Ow, he's been livng there for ages... Us: Ow... Alright... zwijgend vedder etend.) maar goed onze taak was voornamlijke onkruid wieden. Onkruid hier is ongeloofelijk hardnekkig en groot! Buttercup en Blackberrie hebben we nog steeds nachtmerries van. Douchen was met regenwater en om depaar dagen, dus lekkere zwarte vingers en voeten, maar hey, we konden droog slapen. De regen is namelijk nog 9 dagen door gegaan. In onze vrije tijd waren we vaak te vinden in Stan's place. Dit was het hutje vedderop in de tuin tevens de schuur van Ken. Stan (in de 60, weinig tanden, lange haar, maar een schat van een vent!!) is een vriend van de familie en slaapt altijd in de milk bar, daarom hebben ze dat Stan's place gedoopt. Hier hebben heel wat uren door gebracht, luisterend naar oude LP's en CD's en daarbij natuurlijk de openhaard aan! Erg gezellig. Stans rol werd later ingevuld door Gwen,een Engelse die ook kwam wwoofen. Ik hoop dat je nog zin heb om vedder te lezen, want het wordt alleen maar beter. De tuin en het huis bevinden zich op een berg en tot hun land behoort ook nog een vallei... The Valley. Via en een lange modderige 4WD track kom je aan in een wonderland. Ken en zijn zoons Robbie, Flynn en vooral Tim hebben dit stuk Regenwoud om getoverd tot iets onbeschrijfbaar gaafs. Verschillende lounch plekken,2 keukens, zelfs een bad die werd gevuld met rivier water en werd verwarmd door brandend hout dat er onder werd geschoven, een podium bruggetjes over stromende beekjes.... lampjes hangen overal en een zelf gebouwde steenen pizza oven en kampvuur plekken overal! Hier hebben we dan ook uiteraard gecampeert samen met vrienden (Ramanar en Edna, bijwie we binnenkort in Melbourn gaan logeren) van Tim en hun kinderen. Voor het diner waren een hoop vrienden en familie uitgenodigd. Ene deed hout hakken de andere vuur stoken iemand anders alle verse groenten snijden de volgende zelf gevange vis snijden en mals slaan op een steen in een beekje, enz, enz. T was geweldig! Onwerkelijk bijzonder...
Op de zondagdat we aan kwamen bij Ken en Judi zijn we met Judi mee naar een Ierse Muziek "Jam"gegaan. Hier hebben we gezellig zitten praten met ene Rob (in de 50...) Deze liepen we een paar dagen later weer tegen het lijf n werden we uitgenodigd om mee aan boord te komen opeen zeil schip om deel te nemen aan de weekelijkse zeilrace onder de locals. Zo vonden we ons zelf vrij plotsling aan boord van een prachtig schip waar we een paar uur heerlijk op hebben mogen vertoeven. We zijn we laatste geeindigt omdat onze schipper om een verkeerde boei heen voer... Tja... het kon de pret niet drukken...
Nog steeds zit het niet op met de pret... Tim en Gwen hadden beiden kaarten voor het Rainbow Serpent fesival te Beaufort. Nou kende Tim iemand die zou DJ-en op het festival. Alleen had de arme man geen vervoer van en naar zijn motel te Avoca, hij wilde niet camperen met de andere12.000 bezoekers. Hier komen wij in het verhaal. Tim en zijn vrienden groep hebben ons gevraagd om zijn chauffeur te zijn in ruil hiervoor zouden we 2 gratis kaarten voor het festival krijgen en 50 Dollar benzine geld. Nou hier konden wij wel wat mee. Dus na ons avontuur in de bergen en valleien van Apollo bay, via de rest van Great Ocean Road naar Ballarat. Hier hebben we Kyal beter bekend an Papa Stylee van het station op gehaald en zoals afgesproken naar Avoca gebracht. Later op de dag zijn we naar het festival gegaan. We hadden allebei geen idee wat we zouden aan treffen. De ene had het over een enorn dance/trance festijn de andere over een Hippie fest. Het bleek inderdaad een combinatie van die 2 te zijn. Nergens hadden we advertenties of iets dergenlijks gezien over deze gebeurtnis. Pas op 100 meter afstand van bestemming stond de eerste aanwijzing over het feit dat er een festival aan de gang zou zijn. Het hele gebeuren vind plaats in the middle of nowhere. reclame wordt er niet gemaakt. De internet site is het enige communicatie middel wat de organisatie gebruikt, de rest is mond op mond reclame en ervarenfestivalgangers. Zonder te veel verwachtingen werden we overompeld door dit geweldige festival. Het is geinspireert door natuur...Moeilijk uit te leggen. Over al eetkraampjes,kleding stalletjes armbandjes etc. Over het terein verspreid waren dingen gebouwd, dingen... ja... Bogen van fiets wielen, tunnel van bamboo, silveren bomen, phycodelic art ,vulcaan, verschillenden mongoolse tenten waarin workshops in werden gehouden, voor yoga, meditatie,braziliaanse dans, dan wel chinees, er werden inspirerende films gedraait, veel ge-hoela-hoept, er was een hangmatten lounch met muziek. En meer muziek verspreid over 4 podia waar o.a. Dance, Dub-step, Hip Hop werd gedraait door een groot aantal DJ's. Niet perse onze muziek maar absoluut op z'n plek daar! Het volk wat je hier tegen komt lijkt of uit de 60's te komen of uit het bos. 60% van de bezoekers wass voorzien van dreads. Iedereen was super gekleed. Als of we even met z'n alle in een andere wereld waren gestapt en alle realiteit overboord was gegooid, een 4 daags sprookje. We hopen dat we met wat foto's een beetje een indruk kunnen geven van wat zich ver verstop achter velde en heuvels heeft afgespeeld!

Nu zit het er weer even op met alle gekte, we zijn weer terug in de realiteit. Momnteel zitten we in de tent mede omdat we erg moe zijn maar ook omdat het wederom pijpenstelen regent. Wat misschien wel goed is, kunnen we weer even denken aan alle praktische kanten. Zoals centjes. We gaan waarschijnlijk een tijdje in of in de buurt van Melbourne werken. Melbourne brengt me op het volgende punt en dat is onze derde riesgenoot. Maarten zou half Februarie in Brisbane landen. Ik denk dat het jullie niet ontgaan is maar dat deel is flink overstroomd en dus flink over hoop. Gelukkig naar heel wat bel uren heeft de derde musketier zijn ticket om kunnen booken naar Melbourne!!! Dus blijven we voorlopig in dit deel vant land. Veilig en "droog"! Doe maar een goed weer gebedje voor ons!!

We hopen dat we julie hebben kunnen boeien met die veel te lange verhaal! Kijken weer uit naar jullie reacties!!

xxx Samantha en Caroline


TOT SNEL MAARTEN, KUNNEN NIET WACHTEN TOT JE ER BENT! WE HEBBEN AL PLEK GEMAAKT IN DE AUTO EN ZIJN DRUK BEZIG MET EEN LEKKERE STOEL WAAR IN JE KUNT CHILLEN, VISSEN OF BBQ-EN :-)